Książka: Duchowe bractwo hłomczańskie

Parafia hłomczańska jest jedną z najstarszych na terytorium historycznej ziemi Sanockiej, wieś Hłomcza, jak twierdzą historycy, istniała już za czasów Księstwa Halicko-Wołyńskiego. Zatwierdzony w 1667 roku Statut Bractwa Cerkiewnego przy cerkwi Soboru Przenajświętszej Bogurodzicy i Dziewicy Marii w Hłomczy jest najbardziej szerokim i jednym z najstarszych statutów wiejskich bractw w Eparchii Przemyskiej.

Obecnie ten dokument znajduje się we Lwowskim Muzeum Historycznym. Rękopis składa się z trzech rozdziałów. Na stronach, oprócz głównego tekstu, mieszczą się zapisy, według których można prześledzić historię pamiątki i jej „podróży” nadsańskimi wsiami w XIX wieku.

Preambuła rozpoczyna się cytatem z Pierwszego Listu Św. Jana: „Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga (…), a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga.” Temat miłości bratniej ściśle przebiega na stronach statutu. Sądząc na podstawie tekstów, możemy powiedzieć, że działalność bractwa gruntowała się na głębokiej chrześcijańskiej zasadzie dobroczynności i pomocy bliźniemu.

Duchowe bractwo hłomczańskie. Statut i inne cerkiewne dokumenty bractwa w Hłomczy (1677,1785). Wstęp i uporządkowanie W. Pyłypowycz, Przemyski Oddział Zjednoczenia Ukraińców w Polsce, Przemyśl 2010, 312 str.

za:www.grekokatolicy.pl