Święty Dymitr Sołuński
pochodził z położonego w północnej części Grecji miasta Sołunia
(Thessaloniki). Urodził się około 285 roku. Był jedynym, długo
oczekiwanym dzieckiem swych bogobojnych rodziców. Ojciec świętego był
człowiekiem bardzo zamożnym. Pełnił on funkcję naczelnika miasta, które w
III wieku było jednym z najważniejszych i najbogatszych miast imperium
rzymskiego. Rodzice świętego ukrywali swą chrześcijańską wiarę z obawy
przed prześladowaniami. Posiadali w swym domu ukrytą kapliczkę z ikonami
Chrystusa i Bogarodzicy. Sam święty nie od razu dowiedział się o
tajemnicy rodziców. W wieku kilku lat, gdy był już zdolny do nauki,
rodzice zaprowadzili go do wcześniej skrzętnie ukrywanej kaplicy i od
tego momentu święty zaczął poznawać prawdy wiary chrześcijańskiej.
Pierwszą nauką jaką usłyszał od rodziców były słowa: Oto wyobrażenia
Jedynego Prawdziwego Boga, Stworzyciela nieba i ziemi; i oto ikona
Przenajświętszej Bogarodzicy.
Po śmierci ojca św. Dymitr został wybrany przez cesarza Maksymiana
na naczelnika miasta. W przeciwieństwie do swoich rodziców nie miał
zamiaru ukrywać swej chrześcijańskiej wiary. Będąc gorliwym
chrześcijaninem jawnie rozpoczął rozpowszechnianie wiary chrystusowej
wśród mieszkańców podlegającego mu miasta. Za swoją działalność został
uwięziony z rozkazu cesarza Maksymiana, który był wielkim przeciwnikiem i
prześladowcą chrześcijan. Gdy św. Dymitr dowiedział się o nakazie
uwiezienia go polecił swoim sługom rozdać cały majątek, który
odziedziczył po rodzicach. Imperator chcąc zyskać popularność
mieszkańców Sołunia zorganizował w mieście igrzyska. Główną atrakcją
igrzysk były walki jednego z żołnierzy cesarza, Wandala o imieniu Leon,
który w czasie widowiska mordował chrześcijan. Młody chrześcijanin o
imieniu Nestor widząc to wszystko poprosił swego przewodnika w wierze,
św. Dymitra, o udzielnie mu błogosławieństwa na walkę z Leonem. Święty
pozwolił Nestorowi na walkę i jednocześnie wspierał go swoją modlitwą.
Nestor pokonał Leona rzucając go na ostre włócznie kończąc tym samym
mordy na chrześcijanach. Maksymian rozwścieczony śmiercią swego ulubieńca
kazał przebić włócznią młodego Nestora jak i św. Dymitra. Wydarzenia te
miały miejsce około 306 roku, według niektórych badaczy w starożytnym
Sirmium (dzisiejsza Sremska Mitrovica). Ciało św. Dymitra odnalezione po
pewnym czasie nie uległo rozkładowi. Z relikwii wydzielało się pachnące
i uzdrawiające mirro, dlatego też świętego nazwano mirotoczywym
(toczącym mirro).
Głównym ośrodkiem kultu św. Dymitra stało się jego rodzinne miasto,
gdzie na jego grobie zbudowano w V wieku bazylikę, ściągającą rzesze
pielgrzymów z całych Bałkanów. W tradycji bizantyjskiej zaliczono go
razem ze świętym Jerzym, Prokopem i Teodorem do wielkich świętych
rycerzy i ukazywano w zbroi i płaszczu, z dzidą i mieczem. Święty Dymitr
po dziś dzień słynie z wielu cudów i uzdrowień.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz