„Wzniosłeś się w chwale, Chryste, Boże nasz czyniąc radość swoim uczniom przez obietnicę zesłania Ducha Świętego i zapewnienie ich przez Twe błogosławieństwo, żeś Ty jest Syn Boży – zbawiciel świata”.
Wniebowstąpienie Pańskie (Woznesinnja Hospodnie), które obchodzą chrześcijanie Kościołów Wschodnich, w Ukraińskiej Cerkwi Greckokatolickiej jest jednym z 12 największych świąt.
Głównej Liturgii w katedrze św. Jana Chrzciciela w Przemyślu przewodniczył ordynariusz archidiecezji przemysko-warszawskiej arcybiskup Jan.
Święto, obchodzone w czterdziesty dzień po Zmartwychwstaniu Chrystusa, należy do ruchomych, uzależnionych od Wielkanocy świąt ku czci Jezusa Chrystusa. Jest jednym z najstarszych świąt chrześcijańskich i zostało ustanowione około IV wieku. Wniebowstąpienie ma jeden dzień przedświąteczny i siedem dni poświątecznych.
W przeddzień święta jest tzw. oddanie święta Zmartwychwstania Pańskiego, który kończy okres wielkanocny. Natomiast wieczorem w cerkwiach odprawia się całonocne czuwanie przed uroczystością Wniebowstąpienia.
Wniebowstąpienie było konieczne, by Syn Boży stał się pośrednikiem między Bogiem i ludźmi. Pożegnał Apostołów ale pozostawił uczniów i dał im moc głoszenia Ewangelii całemu światu. Ostatnimi słowami Jezusa były „oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mt 28,20). Było to radosne rozstanie, potwierdzające prawdziwość wszystkich słów i czynów, podsumowujące spełnioną misję Jezusa Chrystusa.
W stychyrach (modlitwach liturgicznych) przedstawiony jest opis okoliczności wniebowstąpienia: smutek Apostołów, błogosławieństwo udzielone im przez Chrystusa oraz prośba o Zesłanie Ducha Świętego. Stychyry odsłaniają głębszy sens tego wydarzenia, które było warunkiem wstąpienia Apostołów do nieba zgodnie z obietnicą – „idę przygotować wam miejsce” (J 14,2). Apostołowie zostali wezwali do żarliwej modlitwy o zesłanie Ducha Świętego.
Ikonografia Wniebowstąpienia Pańskiego, która wykształciła się w IV-V wieku, ukazuje jako świadków Wniebowstąpienia Matkę Bożą oraz dwunastu apostołów. Umieszczeni są oni w dolnej części ikony w równej liczbie po obu stronach Bogarodzicy. Uwaga większości z nich jest zwykle skierowana na wznoszącego się Chrystusa, inni swoje spojrzenie kierują ku Bożej Rodzicielce. Na ikonie można zauważyć dwie sfery: niebo i ziemię. Granicę między nimi stanowi zarys szczytu Góry Oliwnej i znajdujących się na nim koron drzew oliwnych. W centrum kompozycji znajduje się wznoszący się na niebo Chrystus. Przedstawiany jest w postaci Pantokratora - Wszechwładnego - zasiadającego na tronie chwały w świetlistych czerwono-złotych szatach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz