Szósty tydzień Wielkiego Postu przygotowuje duchowo wiernych do zrozumienia wydarzeń z życia Oblubieńca. Sobota poświęcona jest wspomnieniu wskrzeszenia Łazarza, a niedziela zwana Palmową, przypomina triumfalny wjazd Jezusa Chrystusa do Jerozolimy.
Podczas nabożeństwa w sobotę Łazarza śpiewane są pieśni wielkanocne jako znak zapowiadający Paschę.
Siostry Marta i Maria miały brata Łazarza, którego Jezus szczególnie sobie upodobał. Niedługo przed Paschą Łazarz ciężko zachorował. Siostry wysłały do Chrystusa wiadomość: „Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz" (J 11,2). Jezus usłyszawszy informację, odpowiedział: „Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą" (J 11,3). Dopiero w cztery dni po śmierci Łazarza Jezus przyszedł do Betanii. Kiedy przybył, zastał dom Łazarza w żałobie, a jego siostry we łzach. Pocieszając rodzeństwo, Jezus sam wzruszył się i zapytał, gdzie pochowano Łazarza. Poszli więc do pieczary, w której leżał, odsunęli kamień, a Jezus podniósł oczy do góry i zaczął się modlić. Później zwróciwszy się do grobowca Chrystus mocnym głosem zawołał „Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!" (J 11,43). I zaraz wyszedł z grobu wskrzeszony Łazarz. Zobaczywszy na własne oczy cud Chrystusa, zgromadzeni Żydzi uwierzyli w Niego.
Sobota Łazarza znajduje się poza postem, co podkreślają nabożeństwa tego tygodnia. Celebracja tej soboty sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Na Wschodzie powszechnie przyjęta była już w IV wieku.
Cud wskrzeszenia był dla wielu ludzi przekonującym przykładem dowodzącym boskości Chrystusa. Jezus z Nazaretu występuje jako Pan życia, zwycięzca śmierci, jak również jako Bóg Wszechmogący. Cud symbolizuje zarazem Boskie Zmartwychwstanie oraz wskrzeszenie ludzkości, a jego sława była bezpośrednią przyczyną triumfalnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy.
Mirosław Spiwak
za www.grekokatolicy.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz