niedziela, 17 lutego 2013

Rocznica urodzin Patriarchy Josypa Slipoho



Josyp Slipyj, ukr. Йосиф Сліпий (ur. 17 lutego 1892 w miejscowości Zazdrist, archidiecezja lwowska obrządku greckokatolickiego, zm. 7 września 1984 w Rzymie), duchowny greckokatolicki, metropolita Lwowa, kardynał.
Po ukończeniu gimnazjum w Tarnopolu oraz studiów filozoficznych i filologicznych na Uniwersytecie we Lwowie, został wysłany na studia teologiczne do Innsbrucku przez metropolitę obrządku greckokatolickiego, Andrzeja Szeptyckiego, które ukończył w roku 1918. Święcenia kapłańskie przyjął 30 września 1917 z rąk Andrzeja Szeptyckiego.
Po ukończeniu studiów w Insbrucku wyjechał do Rzymu, gdzie studiował na papieskich uniwersytetach Angelicum i Gregorianum w Instytucie Wschodnim.
Do Lwowa powrócił w roku 1922, gdzie pracował jako duszpasterz w archidiecezji lwowskiej. W tym czasie założył kwartalnik teologiczny „Bohoslovia” i kierował jego pracami. Był wykładowcą teologii oraz rektorem (1925-1939) seminarium we Lwowie. W roku 1928 został mianowany przewodniczącym Lwowskiego Towarzystwa Naukowo-Teologicznego.

25 listopada 1939 został mianowany koadiutorem metropolii lwowskiej (z prawem następstwa), z arcybiskupią stolicą tytularną Serne. Sakry biskupiej udzielił mu metropolita Lwowa Andrzej Szeptycki 22 grudnia 1939. 1 listopada 1944 został następcą Szeptyckiego na stolicy metropolitalnej we Lwowie oraz jako biskup Halicza i Kamieńca, jak również administratora apostolskiego metropolii kijowskiej.
11 kwietnia 1945 roku zostaje aresztowany przez Sowietów i zesłany na Syberię, spędził w łagrach 18 lat.
Dzięki interwencji papieża Jana XXIII zostaje zwolniony 6 lutego 1963 i zmuszony do wyjazdu (9 lutego) do Rzymu, gdzie rezydował do końca życia.
Wziął udział w trzech sesjach soboru watykańskiego II. 23 grudnia 1963 papież Paweł VI nadał mu tytuł arcybiskupa większego i mianował go członkiem Kongregacji Wschodniej. 22 lutego 1965 papież Paweł VI wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Atanasio. W kolejnych latach uczestniczył w watykańskich sesjach Światowego Synodu Biskupów (1967, 1969, 1971, 1974, 1977, 1980).
W roku 1969 dokonał konsekracji Katedry św. Zofii w Rzymie. Przy tej katedrze zostały zorganizowane wydziały teologii, filozofii i studiów humanistycznych. W roku 1980 uczestniczył w pracach Synodu Biskupów Ukraińskich w Rzymie, zwołanego przez Jana Pawła II.
Po ukończeniu 80 lat utracił prawo udziału w konklawe i nie uczestniczył w dwukrotnych wyborach papieża w 1978. W 1975 otrzymał godności patriarchy Kijowa – Halicza (obrządku greckokatolickiego).
Zmarł w Rzymie, 13 września został początkowo pochowany w krypcie katedry św. Zofii w Rzymie, przy via Boccea. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył abp. Myrosław Lubacziwśkyj, jego następca. 27 sierpnia 1992 zwłoki metropolity przewieziono do Lwowa i w ósmą rocznicę śmierci 8 września 1992 złożono w krypcie katedry metropolitalnej (Katedra Świętego Jura).

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz