Nadszedł dzień
uroczystego święta, miasto Bari się cieszy, z nim zaś cały świat w pieśniach i
duchownych śpiewach wylewa swą radość, dziś bowiem jest świąteczna uroczystość
z okazji przeniesienia czcigodnych i wielce uzdrawiających relikwii biskupa i
cudotwórcy Mikołaja, który jak słońce niezachodzące zajaśniał świetlistymi
promieniami, rozganiając ciemności pokus i nieszczęść od tych, którzy z wiarą
śpiewają: Wybawiaj nas jako orędownik nasz, wielki Mikołaju.
Troparion, ton 4
Święty Mikołaj Cudotwórca urodził się pod koniec III
wieku za panowania cesarza Waleriana (ok. 270 r.) w nadmorskim mieście Patra w
Azji Mniejszej. Miasto to należy dzisiaj do Turcji, ale w ówczesnym czasie
wchodziło w skład rzymskiej prowincji Licja. Święty Mikołaj był jedynym dzieckiem
zamożnych i bogobojnych rodziców: Teofana i Nonny.
Święty Mikołaj przeżył 65 lat. Zmarł po krótkotrwałej chorobie 6 grudnia - pomiędzy rokiem 345 a 352. Ciało licyjskiego biskupa spoczęło w podziemnej krypcie katedralnej świątyni w Myrach. Otaczająca go za życia charyzma, wkrótce przerodziła się w kult. Hagiografia zachowała opowieść o cudownych uzdrowieniach, które dokonały się przy jego grobie. Niezwykły w Swej miłości Bóg zdecydował, by jego relikwie wydzielały leczniczą mirrę. Chrześcijanie przypisują mu orędownictwo przy uzdrowieniach z różnych chorób. Modlą się do niego podróżujący lądem i morzem, będący w wyjątkowo trudnej sytuacji materialnej oraz ci, którzy mają problemy rodzinne. Cudotwórca to patron wdów i sierot.
Święty Mikołaj przeżył 65 lat. Zmarł po krótkotrwałej chorobie 6 grudnia - pomiędzy rokiem 345 a 352. Ciało licyjskiego biskupa spoczęło w podziemnej krypcie katedralnej świątyni w Myrach. Otaczająca go za życia charyzma, wkrótce przerodziła się w kult. Hagiografia zachowała opowieść o cudownych uzdrowieniach, które dokonały się przy jego grobie. Niezwykły w Swej miłości Bóg zdecydował, by jego relikwie wydzielały leczniczą mirrę. Chrześcijanie przypisują mu orędownictwo przy uzdrowieniach z różnych chorób. Modlą się do niego podróżujący lądem i morzem, będący w wyjątkowo trudnej sytuacji materialnej oraz ci, którzy mają problemy rodzinne. Cudotwórca to patron wdów i sierot.
W XI wieku muzułmanie pustoszyli ówczesne imperium greckie.
Znieważali świątynie, relikwie, święte księgi. Chrześcijanie Wschodu i Zachodu
obawiali się, że muzułmanie zniszczą relikwie św. Mikołaja. Dlatego też
mieszkańcy Bari postanowili uratować relikwie. 11 kwietnia 1087 roku przebrani
za kupców Włosi wypłynęli w kierunku Myr. Po kilku tygodniach żeglugi okręty
osiągnęły cel. 9 maja 1087 roku statki wróciły do portu w Bari z relikwiami świętego
Mikołaja. Po roku od tych wydarzeń mieszkańcy Bari wybudowali kamienną
świątynię w cześć świętego Mikołaja (stoi do dziś), a jego moszczy
złożyli w nowym srebrnym sarkofagu. Konsekrujący bazylikę papież Urban II
wyprawę Włochów nazwał przeniesieniem relikwii Świętego Mikołaja z Myr w
Licji do Bari w Italii i ustanowił na tę okoliczność święto kościelne.
Cerkiew greckokatolicka czci pamięć świętego Mikołaja Cudotwórcy 19
grudnia (6 grudnia wg starego stylu) oraz 22 maja (9 maja wg kalendarza
juliańskiego) - dzień przeniesienia relikwii z Myr Licyjskich do Bari. Moszczy
świętego Arcybiskupa nawet współcześnie wydzielają cudowny olejek, który ma
właściwości lecznicze.
W Dekanacie Sanockim to świętą uroczyście odznaczają parafie
w Rzepedzi i Olchowcu.
Stan dzisiejszy
bazyliki pw. św. Mikołaja Cudotwórcy w Bari, w której umieszczono przeniesione
w 1087 roku
relikwie św. arcybiskupa
relikwie św. arcybiskupa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz