Sobota Akatystu – Pochwała Bogurodzicy

O, Waleczna Hetmanko, zwycięską wdzięczności pieśń, z niewoli wyswobodzeni, słudzy twoi, niesiemy Ci, Bogurodzico. Ty, która posiadasz moc niezwyciężoną, od wszelkich nieszczęść wybaw nas, byśmy do Ciebie wołali: Witaj, Oblubienico Dziewicza.

KONDAKION 1

Dziś, w piątą sobotę Wielkiego Postu, zwaną Sobotą Akatystu Ukraińska Cerkiew Greckokatolicka oddaje szczególną cześć Matce Bożej. W świątyniach odprawiane jest uroczyste nabożeństwo Akatyst ku czci Bogurodzicy.

Akatyst ku czci Bogurodzicy pochodzi najprawdopodobniej z V-VI wieku. Jego autorstwo jest niepewne: ostatnio najczęściej bywa przypisywany świętemu Romanowi Pieśniarzowi. Święto Pochwały Bogurodzicy ustanowione zostało w VII wieku w stolicy cesarstwa Bizantyjskiego, w Konstantynopolu. Podczas panowania imperatora Irakliusza, stolica kilkakrotnie atakowana była przez barbarzyńców. W czasie okrążenia miasta, jego chrześcijańscy mieszkańcy chronili się w cerkwiach, prosząc Bogurodzicę w modlitwach o pomoc. Według tradycji, sam patriarcha trzymając w rękach ikonę Bogurodzicy, obchodził miejskie mury, prosząc Boga o obronę przed nacierającymi wojskami.

Zasadniczym tematem Akatystu jest udział Matki Boskiej w ziemskim życiu Chrystusa i w Jego kościele. Przeplatają się w nim teksty odnoszące się do Matki Boskiej i Jezusa. Pierwsza połowa Akatystu dotyczy narodzenia Chrystusa oraz zdarzeń z nim związanych i je poprzedzających. Druga połowa ma za przedmiot nadprzyrodzone skutki przyjścia Zbawiciela na ziemię.

Akatyst składa się z 24 strof, które w greckim oryginale zaczynają się od kolejnych liter greckiego alfabetu. Strofy te to, na przemian, kondakiony (krótkie) i ikosy (dłuższe). Każdy kondakion kończy się refrenem "alleluja", a ikos - inkantacją "Witaj, Oblubienico Dziewicza". Jak każdy akatyst, ten również jest śpiewany i słuchany na stojąco. Ikosy są recytowane, a kondakiony śpiewa cerkiewny chór.

Zaiste, godna jesteś, Matko, wszelkiej chwały, któraś między wszystkimi świętymi Najświętsze zrodziła Słowo. Racz przyjąć teraz ten nasz dar, od wszelkiego nieszczęścia nas broń wszystkich. Od przyszłej kary wybaw nas, którzy pospołu do Ciebie wołamy: Alleluja.

Alleluja, alleluja, alleluja.

KONDAKION 13

Dodatek:

Na zdjęciu Cudowna Ikona Matki Bożej Leskiej

Pierwsze informacje o cudownej ikonie Matki Bożej Leskiej pochodzą z 1570 roku. Według przekazów cudowna ikona Matki Bożej miała się ukazać na cmentarzu, na pniu ściętego dębu. W związku z ikoną, cerkiew w Lesku stała się dość głośnym miejscem Maryjnym. Przed I wojną światową ściągali tutaj pielgrzymi z dalekich okolic Galicji, a nawet ze Słowacji i Węgier.
W okresie międzywojennym pień dębu był zamurowany w głównym ołtarzu cerkwi, a cudowna ikona umieszczona została w bocznym ołtarzu. Najstarszą częścią obiektu było prezbiterium, natomiast nawa została potem przebudowana. Do osobliwości cerkwi należał stary ikonostas o dużej wartości zabytkowej.

Leska cerkiew parafialna pw. Soboru Matki Bożej i św. Mikołaja zbudowana w 1837 roku i była zbudowana z modrzewia, bez gwoździ, zbijana kołkami, kryta gontową łuską została rozebrana w 1962 roku. Przez setki lat towarzyszył jej wiekowy dąb – jeden z największych pomników przyrody ożywionej na Podkarpaciu. Olbrzymie drzewo podzieliło los cerkwi podczas budowy budynków na ulicy Ossolińskich. W roku 1946 cudowna ikona podzieliła tułaczy los swoich wiernych i została przeniesiona do stryjskiej cerkwi.
Dziś na miejscu cerkwi znajduje się budynek banku PKO BP.

www.bieszczady.pl